Hangi duygular senin, hangi duyguları başkasından sahiplendin? Sen özünde kimsin, bunu nasıl bulabilirsin? Düşüncelerin, tepkilerin, inançların ne demek oluyor? Ruhuna nasıl köklenebilirsin?
Sevgili Ece, “bence” bazı şeylerde hayatın kompleks yapısını bazen göz ardı ediyor gibiyiz. 21.yüzyıl kapitalizminin getirdiği anlayışlarfan biri de yapabileceğine inanırsan yapabilirsin,herkes çalışırsa ve isterse başarabilir gibi söylemler ki bu söylemler sayesinde “consumption” devam edebilsin.Burda senin böyle bir söylem üzerinden yürüdüğünü asla düşünmüyorum ancak egalitaryan bir societyde yaşamıyoruz ve bazılarımız diğerlerinden daha privilege içinde ve bir şeyleri yapabilme ihtimali daha fazla ve elinde bu imkanlar olmayan kişiye sen de yapabilirsin denildiği zaman onun bunu başaramiyor olması o kişiyi de yetersiz hissettiği bir konuma getiriyor. Bu nedenle sen de başarabilirsin üstünde bu kadar durmaktansa bazen başaramamak okay,acceptable demeli ve bazı privilegelari da göz ardı etmemeliyiz.Bunlari göz ardı etmek bunlara sahip olmayanlara biraz haksızlık gibi geliyor gözümde. Bu arada burda biraz daha ayrıcalıklı bir çevrede doğmuş olma da ya da bunlara sahip olma da hiç bir sıkıntı yok.Belki de problem bunu fark etmemek ve herkesin her yere gelebileceği varsayımına kapılmak ve o insanlar üzerine de istemsiz bir baskı kurmuş olmak. Son olarak da Türkiye’de kadın olmak zor demek bence bir problem olduğunu kabul etmek demek ve bence bunda bir sakınca yok. Problemi kabul edersek çözüm bulmaya başlayabiliriz bence.Ancak senin belirttiğin bakış açısı da oldukça mantıklı sadece iki bakış açısını da sahip olabiliriz diye belirtmek istedim.Yorumu yazma sebebim ise podcastlerini çok sevmeme rağmen bazen hayatın kompleks yapısını fazla podcastlerinde belirtmediğini ve biraz daha pembe bir dünya çizdiğini düşünmem. Gene de sebebini anlayabiliyorum, sonuçta bir podcast bu, biraz da ilham vermesi gerekiyor ama küçük bir eleştirimi belirtmek istedim sadece… Umarım bunu bir nefret yorumu olarak değerlendirmezsin.
ecetargitdotcom.wordpress.com 
Sevgili Ece, “bence” bazı şeylerde hayatın kompleks yapısını bazen göz ardı ediyor gibiyiz. 21.yüzyıl kapitalizminin getirdiği anlayışlarfan biri de yapabileceğine inanırsan yapabilirsin,herkes çalışırsa ve isterse başarabilir gibi söylemler ki bu söylemler sayesinde “consumption” devam edebilsin.Burda senin böyle bir söylem üzerinden yürüdüğünü asla düşünmüyorum ancak egalitaryan bir societyde yaşamıyoruz ve bazılarımız diğerlerinden daha privilege içinde ve bir şeyleri yapabilme ihtimali daha fazla ve elinde bu imkanlar olmayan kişiye sen de yapabilirsin denildiği zaman onun bunu başaramiyor olması o kişiyi de yetersiz hissettiği bir konuma getiriyor. Bu nedenle sen de başarabilirsin üstünde bu kadar durmaktansa bazen başaramamak okay,acceptable demeli ve bazı privilegelari da göz ardı etmemeliyiz.Bunlari göz ardı etmek bunlara sahip olmayanlara biraz haksızlık gibi geliyor gözümde. Bu arada burda biraz daha ayrıcalıklı bir çevrede doğmuş olma da ya da bunlara sahip olma da hiç bir sıkıntı yok.Belki de problem bunu fark etmemek ve herkesin her yere gelebileceği varsayımına kapılmak ve o insanlar üzerine de istemsiz bir baskı kurmuş olmak. Son olarak da Türkiye’de kadın olmak zor demek bence bir problem olduğunu kabul etmek demek ve bence bunda bir sakınca yok. Problemi kabul edersek çözüm bulmaya başlayabiliriz bence.Ancak senin belirttiğin bakış açısı da oldukça mantıklı sadece iki bakış açısını da sahip olabiliriz diye belirtmek istedim.Yorumu yazma sebebim ise podcastlerini çok sevmeme rağmen bazen hayatın kompleks yapısını fazla podcastlerinde belirtmediğini ve biraz daha pembe bir dünya çizdiğini düşünmem. Gene de sebebini anlayabiliyorum, sonuçta bir podcast bu, biraz da ilham vermesi gerekiyor ama küçük bir eleştirimi belirtmek istedim sadece… Umarım bunu bir nefret yorumu olarak değerlendirmezsin.
LikeLike